بررسی تأثیر تزریق استروئیدها قبل از تجویز پروستاگلاندین در همزمانی فحلی و آبستنی گاو

یکبار تزریق استروژن قبل از پروستاگلاندین در برنامه همزمانی فحلی مبتنی بر دوبار تزریق پروستاگلاندین جهت کاهش طول دوره تیمار از 14 به 7 روز مورد استفاده قرار گرفت. در این آزمایش 65 رأس گاو سیستانی بدون توجه به چرخه فحلی انتخاب و در دو گروه براساس سن و وزن قرار گرفتند. گاوهای گروه اول (کنترل؛تعداد=33رأس) با میانگین سنی 3/4±4/58 ماه و متوسط وزن 8±277 کیلوگرم دو تزریق متوالی آنالوگ پروستاگلاندین(500میکروگرم،کلوپروستنول) به فاصله 14 روز دریافت کردند. دامهای گروه دوم (تیمار؛تعداد=32 رأس)با میانگین سنی 8/4±60 ماه و متوسط وزن 9±292 کیلوگرم،100میلی گرم پروژسترون و 2 میلی گرم استرادیول بنزوات به صورت عضلانی 7 روز قبل از تجویز پروستاگلاندین دریافت نمودند. 24 ساعت پس از آخرین تزریق پروستاگلاندین هر6 ساعت به مدت 7 روز فحل یابی انجام شد.گاوهایی که به گاو دیگر اجازه سواری میدادند(فحلی ایستا) تشخیص داده شده و 12 ساعت پس از فحلی ایستا با اسپرم منجمد تلقیح گردیدند. تشخیص آبستنی از طریق آزمایش راست روده ای 50 روز پس از تلقیح مصنوعی صورت پذیرفت. اطلاعات به دست آمده با استفاده از مربع کای و t-test آنالیز گردیدند. تراکم همزمانی فحلی (درصد)،فاصله زمانی از پایان تیمار تا شروع فحلی (ساعت)و نرخ آبستنی(درصد) بین دو گروه کنترل(6/69درصد،96/5±7/77 ساعت و 5/56 درصد) و گروه تیمار(2/68 درصد،64/7±6/82ساعت و 5/54 درصد) مشابه بود(05/0p